การสแกนสมองของเด็กอายุ 9-10 ปีที่มีความผิดปกติของการกินประเภทหนึ่งที่ทำให้เกิดการกินมากเกินไปอย่างควบคุมไม่ได้ แสดงให้เห็นความแตกต่างในความหนาแน่นของสสารสีเทาเมื่อเทียบกับคนรอบข้างที่ไม่ได้รับผลกระทบ ความผิดปกติของการกินมากเกินไป ซึ่งส่งผลกระทบต่อประชากรประมาณ 3-5% ของสหรัฐอเมริกา มีลักษณะเฉพาะจากการรับประทานอาหาร

ยีนเป็นพาหะของข้อมูลทางพันธุกรรมของเรา พวกมันถูกอ่านในเซลล์ของเราและใช้ในการผลิตกรดไรโบนิวคลีอิกในระหว่างกระบวนการนี้การถอดรหัส เอ็นไซม์มีอิทธิพลอย่างเด็ดขาดต่อเวลาที่แน่นอนในการอ่านยีนและความรุนแรงของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น RNA พอลิเมอเรส ถูกกระตุ้นในเซลล์ประสาทและสิ่งนี้ช่วยกระตุ้นการแสดงออกของยีน

โมเลกุลขนาดเล็กในเซลล์สมองส่งผลต่อระดับของไฮโปเครติน ซึ่งมีหน้าที่ทำให้เรารู้สึกตื่นในตอนกลางวันและรู้สึกเหนื่อยในตอนกลางคืน คนที่มีการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมของโมเลกุลนี้มีความเสี่ยงสูงที่จะทุกข์ทรมานจากความง่วงนอนในตอนกลางวัน การรักษาอาการง่วงนอนในตอนกลางวันหรือเพื่อปิดสมองตอนกลางคืนและส่วนใหญ่เน้นที่ไฮโปเครติน