การเพิ่มการออกกำลังกายเพื่อรักษาทางพันธุกรรมสำหรับโรคกล้ามเนื้อเสื่อมชนิดที่ 1 มีประสิทธิภาพในการย้อนกลับความเหนื่อยล้ามากกว่าการบริหารการรักษาเพียงอย่างเดียวในการศึกษาโดยใช้แบบจำลองเมาส์ของโรค อันที่จริง การออกกำลังกายเพียงอย่างเดียวให้ประโยชน์บางอย่างในขณะที่การรักษาทางพันธุกรรมเพียงอย่างเดียวไม่ได้ผล

ผลกระทบต่อผู้ป่วยที่รู้สึกเหนื่อยล้าเนื่องจากโรคเกี่ยวกับกล้ามเนื้อและกระดูกที่เกี่ยวข้องกับพันธุกรรมตลอดจนความเหนื่อยล้าที่เกิดจากความเจ็บป่วยประเภทอื่นๆ ผลการศึกษาปรากฏในการบำบัดด้วยโมเลกุลกรดนิวคลีอิก เป็นกำลังใจที่การออกกำลังกายทำให้เกิดความแตกต่างอย่างเห็นได้ชัดและร่วมกับการรักษาทางพันธุกรรมที่เหมาะกับโรคนี้โดยเฉพาะ DM1 เป็นภาวะกล้ามเนื้อเสื่อมที่พบบ่อยที่สุดในผู้ใหญ่ และเป็นหนึ่งในเงื่อนไขทางพันธุกรรมหลายประการที่ทำให้กล้ามเนื้อสูญเสียและอ่อนแรงขึ้นเรื่อยๆ ผู้ป่วยที่มี DM1 รายงานว่าอาการเหนื่อยล้าเรื้อรังเป็นอาการที่ทำให้ร่างกายทรุดโทรมที่สุด แม้ว่าจะไม่ทราบสาเหตุทางชีวภาพของผลกระทบนี้ วีลเลอร์และเพื่อนร่วมงานต้องการทดสอบคุณค่าของการออกกำลังกายในการแก้อาการนี้